Bu sabah erkenden yürüyüşe çıktım.
Tavuk kovalayan bir horoz,
kahvaltı yapan kargalar
ve
rüzgarda salınan kavaklar gördüm.
Yüzüme vuran güneş ışığı...
nasıldı o şiir?
mırıldanırken
hatırladım.
Eve gelince tamamını okudum
KAVAKLAR
Bedenim üşür, yüreğim sızlar
Ah kavaklar, kavaklar..
Beni hoyrat bir makasla
Eski bir fotoğraftan oydular.
Orda kaldı yanağımın yarısı,
Kendini boşlukla tamamlar.
Omzumda bir kesik el,
Ki durmadan kanar.
Ah kavaklar, kavaklar...
Acı düştü peşime, ardımdan ıslık çalar.
METİN ALTIOK
No comments:
Post a Comment